روزنوشت های یک بانو

توو خونمون من همیشه نقش واسطه داشتم

ینی مثلا خواهرم میگفت من فلان چیز رو خیلی دوست دارم مامان برام نمیخره

من ی روز تو ی فرصت مناسب با مامانم حرف میزدم جوری که مامانم فک کنه وای این چیز چقدر مهم بوده و خبر نداشتم و بدو بدو میرفت برای خوارم میخرید

یا مثلا داداشام دوست داشتن برن بازی و اینا مامانم نمیذاشت

من میگفتم من ازشون درساشونو پرسیدم بلد بودن مشقاشونم نوشتن،مامانمم بعنوان پاداش میگفت برین پی بازی تون

ولی هیچوقت ینی واقعا هیچوقت نبوده که کسی واسطه ی منو مامانم بشه

بدترین حالتش موقع ازدواجم بود که هیچکدومشون پادرمیونی نکردن برای راضی کردن مامانم برعکس به من میگفتن تو بی خیال بشو

اون دوران وحشتناک خواستگاری و عقد که گذشت 

الانم هیچکدومشونواسطه ی خوبی نیستن

همین الانشم اگه خواهرم با مامانم حرف بزنه که بابا زندگی خودشونه،بی خیال چکار داری هی خودتو اذیت میکنی

ولی برعکس به من زنگ میزنه و با حرفاش اشک منو درمیاره

کی بشه مامانم متوجه بشه نباید بخاطر هر چیزی خودشو اذیت کنه