روزنوشت های یک بانو

سلام 

مهمونی به خوبی و خوشی تموم شد

از اول تا آخر مانتو تنم بود

اولش که همش منتظر حضور حاج آقا بودیم برای روضه خوانی

اما نیومد و سفره انداختن

بعدشم که بقیه کمک کردن جمع کردن و من اصن از جام تکون نخوردم

برای دوشنبه هم خونه ی خاله جون بزرگه آش دعوت شدیم

لباسم موند برای اونجا :دی

یه خبر جدید شنیدم

پسرخاله بزرگه م رفته خارج

کدوم شهر و کجا و تاکی مشخص نیست

دلم براش تنگ شد

هچند سال به سال نمی دیدمش ولی همینکه بود خیالمو راحت میکرد که هست

اما حالا که رفته ،از اینکه ممکنه دیگه نبینمش ناراحتم

تنها راه ارتباطیش واتساپه

خاله هنوز علنی نکرده قضیه رو 

طفلک منتظره برگرده پسرش

از کدبانو گری من همین بس که

الان آبگوشت پسری برای ناهارش رو گازه

کدو مسمایی ها هم برای ناهار همسری دارن سرخ میشن(البته که نسوزن)

میخوام خونه رو هم یه سروسامونی بدم

ولی

جورابای پسری نیست گم شده

آبی روشنه دورمچ پاشم یه تیکه چرمی خوشگل داره

هرکی دید بیاره بزاره زیر همین پست لطفا

بعدا نوشت:

جورابای پسری هنوز نا پیداست

آخرین بار یادمه که دستم بود و میگفتم باید بشورمشون

اما از بعدش هیچی یادم نیست

آبگوشت پسری ساعت ده صبح سوخت

به کل فراموشش کرده بودم

داشتم حاضرمیشدم که یهو بوی گوشت کباب شده به دماغم خورد

پریدم آشپزخونه دیدم آبش خشک شده و گوشتا تو روغن جلز ولز میکنن

خونه ی مرتب شده بابیدار شدن پسری به هم ریخت

و فرصتی برای مرتب کردنش نبود

اینم نتیجه ی کدبانو گری امروزم

نکته ی مثبت: صبوری همسری و غر نزدنشه

اگه من بودم حتما کی بهش نق میزدم

اما اون حتی اخم هم نکرد چه برسه به غر

صبح ساعت ده بود که به امید پیدا کردن یه خیاطی زدم بیرون

داشتم کوچه هارو میگشتم که یکی از دوستام که دیشب بهش پیام داده بودم بهم زنگ زد

رفتم خونه شو کااری لباسمو تموم کرد

خیلی از لباسم خوشش اومد 

گفت اصن پیدا نیست که پارچه ت معمولیه

پارچه م یه حریر سرمه ایه با گلای ریز سفید

فردا میگم خواهرم عکس بگیره و براتون میذارمش